wszczynać (wszcząć

См. также в других словарях:

• podnosić – podnieść [wszczynać – wszcząć] alarm — {{/stl 13}}{{stl 33}} zwracać uwagę na grożące niebezpieczeństwo :{{/stl 33}}{{stl 10}}W prasie podniósł się alarm z powodu zagrożenia swobód demokratycznych. Wszczęto alarm z powodu zagrożenia wścieklizną. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wszczynać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wszczynaćam, wszczynaća, wszczynaćają, wszczynaćany {{/stl 8}}– wszcząć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, wszczynaćczął, wszczynaćczęli (brak cz. przyszłego i trybu rozkazującego) {{/stl 8}}{{stl 7}} dawać czemuś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wszczynać się – wszcząć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zaczynać się, brać początek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszczęły się rokowania pokojowe. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wszcząć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wszczynać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wszczynać — Wszcząć alarm zob. alarm 1 …   Słownik frazeologiczny

• wszcząć — → wszczynać …   Słownik języka polskiego

• wszczynać — ndk I, wszczynaćam, wszczynaćasz, wszczynaćają, wszczynaćaj, wszczynaćał, wszczynaćany wszcząć dk Xc, wszczął, wszczęła, wszczęli, wszczęty, wszcząwszy «zaczynać jakąś akcję, działalność, dawać czemuś początek; rozpoczynać, wzniecać» Wszcząć… …   Słownik języka polskiego

• czub — m IV, D. a, Ms. czubbie; lm M. y 1. «upięte wysoko, sterczące włosy na wierzchu głowy» Loki ułożone w czub. ◊ Od czuba (głowy) do pięty «całkowicie, zupełnie; od stóp do głów» ◊ Brać, wziąć, porwać się za czuby «wszczynać, wszcząć bójkę; bić się» …   Słownik języka polskiego

• alarm — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc.alarmmie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sygnał, najczęściej dźwiękowy, ostrzegający o grożącym lub zaistniałym niebezpieczeństwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ogłosić alarm.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień